ৱিকিউদ্ধৃতি:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ

ৱিকিউদ্ধৃতিৰ পৰা
মাহ অনুসৰি আজিৰ উদ্ধৃতি:
জানুৱাৰী - ফেব্ৰুৱাৰী - মাৰ্চ - এপ্ৰিল - মে’ - জুন - জুলাই - আগষ্ট - ছেপ্টেম্বৰ - অক্টোবৰ - নৱেম্বৰ - ডিচেম্বৰ
<< যোৱা মাহ — চলিত মাহ >>

আজি শনিবাৰ
২০ এপ্ৰিল, ২০২৪
সময়: ৭:১৫ PM (IST)


ফেব্ৰুৱাৰী << মাৰ্চ: ১০ ১১ ১২ ১৩ ১৪ ১৫ ১৬ ১৭ ১৮ ১৯ ২০ ২১ ২২ ২৩ ২৪ ২৫ ২৬ ২৭ ২৮ ২৯ ৩০ ৩১ >> এপ্ৰিল



২০২৩
 
“আমাক শিক্ষাই লাগে, যাৰ দ্বাৰা চৰিত্ৰ গঠন হয়, মানসিক শক্তি বাঢ়ে, মেধা বৃদ্ধি পায় আৰু মানুহে নিজৰ ভৰিত থিয় দিব পাৰে৷”
~ স্বামী বিবেকানন্দ ~
 

২০২৪
“সময় আপোনাৰ জীৱনৰ মুদ্ৰা৷ কেৱল আপুনি এই মুদ্ৰা খৰচ কৰিব। আনক আপোনাৰ হৈ খৰচ কৰিবলৈ নিদিব।”
~ কাৰ্ল ছেণ্ডবাৰ্গ ~
 



২০২৩
 
“শৰীৰৰ বিকাশৰ কাৰণে যেনেকৈ পুষ্টিকৰ সুষম আহাৰৰ প্ৰয়োজন, মনৰ বিকাশৰ কাৰণে পুষ্টিকৰ মানসিক আহাৰৰ প্ৰয়োজন তাতোকৈ কোনো গুণেই কম নহয়। মনে তাৰ আহাৰ সংগ্ৰহ কৰে ঘাইকৈ অধ্যয়ন, আলোচনা আৰু সৎ-সংগৰ পৰা।”
~ হোমেন বৰগোহাঞি ~
 

২০২৪

সাঁচ:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ-২০২৪/২


২০২৩
 
“অসম এখন সুশোভন বননিৰ দেশ। এই দেশৰ কিছুমান নদীৰ সৌন্দৰ্য ইমানেই মোহনীয় যে পৃথিৱীৰ আন কোনো সৌন্দৰ্য‌ই ইয়াক চেৰ পেলাব নোৱাৰে। টেমছ নদীৰ মোহনীয় ৰূপ ম‌ই দেখিছোঁ। কিন্তু প্ৰকৃতিয়ে অতি বিলাস-বহুলভাৱে সজাই তোলা যি নিজৰাৰ পাৰত বহি ম‌ই এই টোকাবোৰ লিখি আছো তাতকৈ ওখ খাপৰ সৌন্দৰ্য ক’ৰবাত দেখা মোৰ মনত নপৰে।”
~ মহাত্মা গান্ধী ~
 

২০২৪

সাঁচ:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ-২০২৪/৩


২০২৩
                  
“স্বদেশ আৰু স্বজাতিৰ উন্নতিৰ মংগল মন্দিৰৰ সিংহদুৱাৰ হৈছে মাতৃভাষা।”
~ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা ~
                  

২০২৪
“ভাগ্য বুলি বেলেগ এটা বস্তু নাই; মানুহৰ চৰিত্ৰই মানুহৰ নিয়তি।”
~ হেৰাক্লিটাছ ~
 



২০২৩
“নিজৰ মনক নিয়ন্ত্ৰিত কৰিব পাৰিলে আপুনি সমগ্ৰ পৃথিৱী শাসন কৰিব পাৰিব৷ ক’বলৈ গ’লে সূৰ্যই যেতিয়া নিজক নিয়ন্ত্ৰিত কৰে তেতিয়াহে ই উজ্জ্বল পোহৰৰ শক্তিশালী উৎস হৈছিল৷ শস্যলৈ ৰূপান্তৰ বা বিৱৰ্তন হোৱাৰ অনুশাসন লাভ কৰাৰ পিছতহে উদ্ভিদে আহাৰ যোগোৱা আৰম্ভ কৰিছিল৷ আমাৰ দেৱদূত আছে, জন্তু জানোৱাৰ আছে, আৰু আছে এক নিযুত দুৰ্বিনীত, সংগ্ৰামী মানৱ সন্তান৷ এই মানুহখিনিয়ে যেতিয়া দৰিদ্ৰতাৰ ওচৰত হাৰ নামানি নিজৰ অস্তিত্বক সন্মান কৰিবলৈ ধৰিব, তেতিয়া আমাৰ দেশ ভাৰতবৰ্ষই সকলোকে অতিক্ৰমি যাব৷”
~ এ পি জে আব্দুল কালাম ~

২০২৪

সাঁচ:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ-২০২৪/৫


২০২৩
“জীৱনত সুখী হোৱাৰ আৰু সফল হোৱাৰ একমাত্ৰ উপায় হ'ল কিবা এটা লক্ষ্য ঠিক কৰি লৈ সেই লক্ষ্যত উপনীত হ'বৰ কাৰণে কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰা। লক্ষ্যত উপনীত হ'ব নোৱাৰিলেও কোনো ক্ষতি নাই। কিবা এটা উদ্দেশ্য আগত ৰাখি কৰা কঠোৰ পৰিশ্ৰমেই জীৱনটো অৰ্থ-পূৰ্ণ কৰি তুলিব আৰু চৰিত্ৰক গঢ় দিব।”
~ হোমেন বৰগোহাঞি ~

২০২৪
“প্ৰকৃত ছাত্ৰই কেতিয়াও খ্যাতি, ক্ষমতা নাইবা আমোদ নিবিচাৰে৷ তেওঁ বিচাৰে কেৱল জ্ঞান আৰু সত্য৷ সত্য আৱিষ্কাৰ কৰিবৰ বাবে তেওঁ সকলো কৰিবলৈ সাজু৷”
~ জগদীশ চন্দ্ৰ বসু ~

২০২৩
“ৰাজহুৱা ঠাইত ব্যক্তিগত সকলো যন্ত্ৰণা হেঁচা মাৰি ৰাখি, শান্ত, নম্ৰভাৱে আচৰণ কৰিব পৰা শক্তি আহৰণ কৰিব পাৰিলে এক নিৰ্মল আনন্দ পোৱা যায়৷ এজন মানুহক ভাল ব্যৱহাৰ কৰিলোঁ, এজন মানুহৰ বিষয়ে ভালকৈ ক’লোঁ- এই ভাবটোৱে, এই কামটোৱে মনলৈ যে কি আনন্দ আনে, এনে কামে মনটো যে কিমান বহল কৰে, সেই উপলব্ধি এক ডাঙৰ সম্পত্তি৷”
~ ড° ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া ~

২০২৪
“বন্ধুত্বৰ আৰম্ভণিৰ বাবে হাঁহি এটা একেবাৰেই বেয়া নহয়৷ সমাপ্তিৰ বাবেতো ই বহুগুণে উত্তম৷”
~ অ'স্কাৰ ৱাল্ডে ~

২০২৩
“পৰিবৰ্তন জগতৰ ধৰ্ম৷ কালৰ অবিৰাম সোঁতে জগতক একেথিৰে ৰখা নাই৷ কেৱল ঢৌৰ উপৰি ঢৌ৷ পৰিবৰ্তনৰ পিছত পৰিবৰ্তন৷ এটা কথাৰে পৰিবৰ্তনৰ মাজেদি বিকাশ আৰু আনটোৰে পৰিবৰ্তনৰ মাজেদি বিনাশ৷ বিকাশৰ পৰিবৰ্তনেই উন্নতি আৰু বিনাশৰ পৰিবৰ্তনেই অৱনতি৷”
~ ৰত্নকান্ত বৰকাকতি ~

২০২৪
“সমগ্ৰ জনসংখ্যাৰ আধাই হ’ল নাৰী৷ এই আধা জনসংখ্যাৰ মানুহ যদি অশিক্ষিত আৰু পৰনিৰ্ভৰ হৈ থাকে, যদি নিৰ্যাতিত আৰু অত্যাচাৰিত হৈ থাকে, সমাজৰ বাবে যদি এই বিপুল সংখ্যাৰ মেধা, বুদ্ধি, শক্তি, ক্ষমতা একো কামত নালাগে, তেন্তে সেই সমাজতো পিছুৱায়ে থাকিব৷ নাৰী পিছ পৰি থাকিলে প্ৰগতি পিছ পৰি থাকে৷ নাৰী পিছ পৰি থাকিলে সভ্যতা পিছ পৰি থাকে৷”
~ তছলিমা নাছৰিন ~
 

২০২৩
“সচেতনতা আৰু জাগৰণৰ মাজত পাৰ্থক্য হ’ল- সচেতনতা হ’ল ইন্ধন, জাগৰণ হ’ল এক প্ৰকাৰ অগনি যি অগনিয়ে দুষ্কৃতিক পুৰি ন সৃষ্টিৰ ন গজালি গজাত সহায় কৰে৷”
~ ড॰ ভূপেন হাজৰিকা ~

২০২৪
“সৰু ল’ৰা-ছোৱালীৰ ওপৰত পৃথিৱীয়ে যি আস্থা ৰাখে, তাতকৈ পবিত্ৰ কোনো আস্থা নাই। তেওঁলোকৰ অধিকাৰক সন্মান জনোৱা, তেওঁলোকৰ কল্যাণ সুৰক্ষিত হোৱা, তেওঁলোকৰ জীৱন যাতে ভয় আৰু অভাৱৰ পৰা মুক্ত হয় আৰু শান্তিৰে ডাঙৰ-দীঘল হয়, ইয়াতকৈ ডাঙৰ কৰ্তব্য নাই।”
~ কফি আন্নান ~
 

২০২৩
“শোষণকাৰীক শেষ কৰিবই লাগিব; কিন্তু অস্ত্ৰৰ সহায়েৰে নহয়, জনগণক জগাই তুলি, মহা-বিপ্লৱৰ সৃষ্টি কৰি৷ তাকে কৰিবলৈ মই হাতত কলম তুলি লৈছোঁ৷”
~ বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা ~

২০২৪
“আমাৰ আত্মীয়-স্বজনবোৰ ঈশ্বৰৰ দান; ঈশ্বৰক ধন্যবাদ যে আমি আমাৰ বন্ধুবোৰ নিজেই বাছি ল’ব পাৰোঁ।”
~ এ মিৎসনাৰ ~

২০২৩
“যি শিল্পই মানুহৰ জীৱনৰ কথা ক’বলৈ গৈছে সেই শিল্পই স্থায়ী হৈছে, সাৰ্থক হৈছে।”
~ অৰূপা পটংগীয়া কলিতা ~

২০২৪
“পৃথিৱীৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ লোকজনেও ভুল কৰে, কিন্তু তেওঁ একেটা ভুলকে দুবাৰ নকৰে: তেওঁৰ জীৱনত ভুল আৰু ত্ৰুটিৰ পুনৰাগমন নঘটে। প্ৰত্যেকটো ভুলৰ সংশোধন কৰি ধীৰে ধীৰে তেওঁ এনে এক মহিমামণ্ডিত স্থানত উপনীত হয়গৈ যেতিয়া তেওঁ নিজেই হাজাৰ চেষ্টা কৰিলেও তললৈ স্খলিত নহয়। পৃথিৱীৰ মাটিৰ স্পৰ্শ নোলোৱাকৈ, ভূমিৰ স্পৰ্শ নোলোৱাকৈ কোনো মানুহে ভূমাৰ স্পৰ্শ লাভ কৰিব নোৱাৰে।”
~ মহাৰথী, (চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শ‍ইকীয়া) ~

২০২৩
“বাহিৰৰ তীৰ্থ দৰ্শনতকৈ অন্তৰ শুদ্ধিহে আচল তীৰ্থ।”
~ শৰৎচন্দ্ৰ গোস্বামী ~

২০২৪

সাঁচ:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ-২০২৪/১২


২০২৩
“যাৰ অহাৰ বাটত মই এচপৰা মাটি দিয়া নাই, তাৰ যোৱাৰ বাটত হেঙাৰ দিয়াৰ কোনো অধিকাৰ মোৰ নাই৷”
~ চৈয়দ আব্দুল মালিক ~

২০২৪
“অজ্ঞতা ভগৱানৰ অভিশাপ৷ জ্ঞানৰ ডেউকা লগাই আমি স্বৰ্গলৈ উৰা মাৰিব পাৰো৷”
~ তুলসীদাস ~
 

২০২৩
“আপুনি যদি নিজৰ সন্তানক বুদ্ধিমান কৰিবলৈ বিচাৰে, তেনেহ’লে তেওঁলোকক পৰীৰ দেশৰ সাধু শুনাওক৷ তেওঁলোকক যদি আৰু অধিক বুদ্ধিমান কৰিবলৈ বিচাৰে, তেনেহ’লে তেওঁলোকক আৰু অধিক পৰীৰ দেশৰ সাধু শুনাওক৷”
~ এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন ~

২০২৪
“কিশোৰ-কিশোৰীৰ কুমলীয়া মনবিলাক কিছুমান তথ্য, নাম আৰু ফৰ্মূলাৰে ভৰাই পেলোৱাটো ভুল। এইবিলাক জানিবৰ বাবে বিদ্যালয়ৰ পাঠ্যক্ৰমৰ প্ৰয়োজন নাই, যিকোনো কিতাপতে এইবিলাক পোৱা যায়। শিক্ষাৰ উদ্দেশ্য হোৱা উচিত ল’ৰা-ছোৱালীবোৰক চিন্তা কৰিবলৈ শিকোৱাটো আৰু কোনো পাঠ্যপুথি ইয়াৰ বিকল্প হ’ব নোৱাৰে।”
~ এলবাৰ্ট আইনষ্টাইন ~

২০২৩
“যি বিজ্ঞানে মানুহৰ আচৰণক মানুহৰ অপৰিসীম আশা আৰু ইয়াৰ বিপৰীতে বিকল্পভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিবলগীয়া সীমিত সম্পদৰ মাজৰ সম্পৰ্ক হিচাপে অধ্যয়ন কৰে সিয়েই অৰ্থনীতি।”
~ লায়'নেল ৰবিন্স ~

২০২৪

সাঁচ:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ-২০২৪/১৫


২০২৩
“মাটিৰে কোনোবাই বল এটাও সাজিব নাজানে, আন কোনোবাই আকৌ তাৰপৰাই ধুনীয়া মূৰ্তি সজাই তোলে। গণিতৰ সূত্ৰ, সংজ্ঞা, উপপাদ্য জনাৰ পিছতো কোনোবাই এটা অংকও নিজাকৈ কৰিব নোৱাৰিব পাৰে, আন কোনোবাই আকৌ সেই একেখিনি সূত্ৰ, সংজ্ঞা, উপপাদ্য ব্যৱহাৰ কৰি অংকবোৰ নিজেই কৰি পেলাব পাৰে। ধুনীয়াকৈ।”
~ বকুল ফুলৰ দৰে (মৃণাল কলিতা) ~

২০২৪
“কোনেও নাজানে কোনে কাক কেতিয়া হেৰুৱায়, কোনে কাক কেতিয়া লগ পায়; কোনেও নাজানে কোন কাৰ বাবে ৰৈ থাকে, জীৱন কাৰ প্ৰেমত গৈ থাকে। কিন্তু জীয়াই থাকিবলৈ গাৰ ছাঁৰ দৰে সপোনবোৰ সদায় আমাৰ লগত থাকে।”
~ ৰং (গ্ৰন্থ), (শৰ্মিষ্ঠা প্ৰীতম) ~

২০২৩
“বিদ্যা মানৱ মনৰ দীপ্তি; তাৰ ৰশ্মিৰ পোহৰত কাম কৰি মানুহে ধন, মান আৰু যশস্যা লাভ কৰে। বিদ্যাই আন্ধাৰ কাটি মন ফৰকাল নকৰিলে, মানুহে তাৰ ক্ষমতা লগাবলৈ ঠাই দেখা নাপায়। লিখনি থাকিলেও খনিকৰে আন্ধাৰত চিত্ৰ আঁকিব নোৱাৰে। বিদ্যাৰে মন পোহৰাই নল’লে সংসাৰত কৰ্ম কৰিবলৈ সুচল নহয়। এতেকে উদগতিৰ পথৰ যাত্ৰা কৰিবৰ আগেয়ে বিদ্যা যুগুত কৰি লোৱা উচিত।”
~ সাৰথি (সত্যনাথ বৰা) ~

২০২৪

সাঁচ:আজিৰ উদ্ধৃতি/মাৰ্চ-২০২৪/১৭


২০২৩
“আপুনি পৃথিৱীখনক ভাল পায় সেই অনুভৱটোৱে আপোনাক সলনি কৰে। এই পৃথিৱীক ৰক্ষা আৰু উদযাপন কৰিবলৈ আপোনাক অনুপ্ৰেৰণা দিয়ে। কিন্তু যেতিয়া আপুনি অনুভৱ কৰে যে পৃথিৱীয়ে আপোনাকো ভাল পায়, তেতিয়া সেই অনুভৱে সম্পৰ্কটোক একমুখী পথৰ পৰা পবিত্ৰ বন্ধনলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে।”
~ ৰবিন ৱাল কিমাৰাৰ ~

২০২৪
“যদা যদা হি ধৰ্ম্মস্য গ্লানিৰ্ভৱতি ভাৰত; অভ্যুত্থানমধৰ্ম্মস্য তদাত্মানং সৄজাম্যহম; পৰিত্ৰানায় সাধুনাং বিনাশায়চ দুষ্কৃতাম; ধৰ্ম্ম সংস্থাপনাৰ্থায় সম্ভৱামি যুগে যুগে৷
(সন্তক পৰিত্ৰাণ দিবলৈ দুষ্কৃতিকাৰীক বিনাশ কৰিবলৈ আৰু ধৰ্মৰ পুনৰ সংস্থাপন কৰিবলৈ, ভগৱানে যুগে যুগে অৱতাৰ গ্ৰহণ কৰে৷)”
~ শ্ৰীমদ্ভগৱতগীতা ~

২০২৩
“মই এটা কথা শিকিছোঁ: আপুনি কাজিয়া লগাৰ পাছতহে মানুহ এজনক জানিব পাৰে। কেৱল তাৰপিছতহে আপুনি তেওঁলোকৰ প্ৰকৃত চৰিত্ৰ বিচাৰ কৰিব পাৰে!”
~ আনে' ফ্ৰাংক ~

২০২৪
“মানুহে ভাবে যে আত্মাৰ সঙ্গী বা ছ’ল মেট হ'ল আমাৰ জীৱনৰ সৈতে নিখুঁতকৈ খাপ খাই পৰা এগৰাকী ব্যক্তি। সকলোৱে সেইটোৱেই বিচাৰে। কিন্তু এজন প্ৰকৃত আত্মাৰ সঙ্গী হ’ল আইনাৰ দৰে, যিজন ব্যক্তিয়ে আপোনাক বাধা দি থকা সকলো বস্তু দেখুৱাব পাৰে, যিজন ব্যক্তিয়ে আপোনাক আপোনাৰ নিজৰ দৃষ্টিগোচৰ কৰে যাতে আপুনি আপোনাৰ জীৱনটো সলনি কৰিব পাৰে।”
~ এলিজাবেথ গিলবাৰ্ট ~

২০২৩
“যুক্তি, পৰ্যবেক্ষণ আৰু অভিজ্ঞতা — বিজ্ঞানৰ পবিত্ৰ ত্ৰিত্বই — আমাক শিকাইছে যে সুখেই একমাত্ৰ সুপ্ৰাপ্য; এতিয়াই সময় সুখী হোৱাৰ, আৰু সুখী হোৱাৰ উপায় হ’ল আনকো সুখী কৰা।”
~ ৰবাৰ্ট জি. ইনগাৰ্ছল ~

২০২৩
  • প্ৰেমে সদায় অংক ভুল কৰে, কিন্তু কবিতা ভাল লেখে, জ্যামিতিৰ বাহু নিমিলে, কিন্তু তাৰ ওপৰতে এটা ঘৰ সাজে, এই একো নজনাকৈ, ভুল কৰি, অনিয়ম কৰি, নিবিচৰাকৈ যেতিয়া ভাল লাগে সেয়াই প্ৰেম।”
    • চাহেবপুৰাৰ বৰষুণ, (অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী)

২০২৩
 
“‘পুৰণি’ নে ‘নতুন’ নহয়, সদায় প্ৰশ্ন হ’ব লাগে- ভাল নে বেয়া৷ ভাল হ’লে পুৰণিও গ্ৰহণীয়, বেয়া হ’লে নতুনো বৰ্জনীয়৷”
~ দেৱকান্ত সন্দিকৈ ~
 



২০২৩
 
“ভাৰতবৰ্ষ সম্পৰ্কে মোৰ এক দৃষ্টিভংগী আছে: ক্ষুধা-ভয়মুক্ত ভাৰত, নিৰক্ষৰতা আৰু অভাৱমুক্ত ভাৰত। মই এখন সমৃদ্ধিশালী, শক্তিশালী আৰু যত্নশীল ভাৰতৰ সপোন দেখিছোঁ। এনে এখন ভাৰত, যিয়ে মহান জাতিৰ সংমিশ্ৰণত পুনৰ এক সন্মানজনক স্থানত উপবিষ্ট হয়।”
~ অটল বিহাৰী বাজপায়ী ~
 



২০২৩
 
“অফুৰন্ত কৌতূহল অথবা অনুসন্ধিৎসাই হ’ল বলিষ্ঠ মানুহৰ মনৰ প্ৰথম পৰিচয়।”
~ ছেমুৱেল জনছন ~
 



২০২৩
 
“মানুহে নিজৰ বাবে নহয়, আনৰ বাবেহে জীয়াই থাকিব লাগে৷”
~ মামণি ৰয়ছম গোস্বামী ~
 



২০২৩
“আমি এই অমূল্য জীৱনটো এবাৰহে পাওঁ আৰু দুনাই নোপোৱা জীৱনটো যদি আমি ভালদৰে যাপন নকৰোঁ তেনেহ’লে নিৰৰ্থক হ’ব আমাৰ এই জীৱন।”
~ মৌনতাৰ কোলাহল, (জোৱলা বৰা) ~

২০২৩
“থিয়েটাৰ চলিয়েই থাকিব, বাচ চলিয়েই থাকিব৷ নিজৰ যাত্ৰা নিজে ঠিক কৰি লোৱা৷ তোমাক যদি আকৌ থিয়েটাৰত লগ নাপাওঁ, তেনেহ’লে এইখিনিত, এইখিনিত (অৰ্থাৎ মুখত) মই দুখ পাম, কিন্তু এইখিনিত, এইখিনিত (অৰ্থাৎ অন্তৰত) মই আনন্দ পাম৷”
~ আৱৰ্তন (চলচ্চিত্ৰ), (ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়া) ~

২০২৩
 
“জীৱনৰ প্ৰতি মুহূৰ্তৰে একোটা মহান উদ্দেশ্য থাকে৷ সেই উদ্দেশ্য সাধনৰ কাৰণে কৰা কঠোৰ প্ৰচেষ্টাতেই জীৱনৰ অৰ্থ লুকাই থাকে৷”
~ মেক্সিম গৰ্কী ~
 



২০২৩
“এটা সুখী জীৱন যাপন কৰিবলৈ জীৱন-যাপনৰ কলা আয়ত্ত কৰা অতি প্ৰয়োজনীয় হৈ পৰে। কবিতা আৰু চিত্ৰকলাৰ নিচিনাকৈয়ে জীৱন-যাপনৰ কলাও ঘাইকৈ প্ৰকৃতিৰ দান। কিন্তু সকলো মানুহেই ইয়াৰ অনুশীলন কৰি উৎকৰ্ষ সাধন কৰিব পাৰে। সেই কাম কৰিবলৈ পিতৃ-মাতৃ আৰু শিক্ষকে দিহা-পৰামৰ্শ দি ল’ৰা-ছোৱালীক সহায় কৰিব পাৰে; কিন্তু তাৰ চৰম বিকাশ সম্ভৱ হয় নিজৰ চেষ্টাৰ দ্বাৰাহে। জীৱন-যাপনৰ কলা শিকিবলৈ প্ৰখৰ বুদ্ধিমত্তাৰ প্ৰয়োজন। বুদ্ধি অবিহনে ইয়াক শিকিব নোৱাৰি।”
~ চেমুৱেল স্মাইলছ্ ~

২০২৩
“খাদ্যক আপোনাৰ ঔষধ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰক। নহ’লে আপুনি ঔষধক খাদ্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব৷”
~ ৰতন টাটা ~

২০২৩
“সাংবাদিক সৈনিকৰ দৰে হ’ব লাগে। ন’ ইম’শ্যন, ন’ ৰিগ্ৰেট, অনলী নিউজ— ট্ৰুথফুল নিউজ। সৈনিকে যুদ্ধক্ষেত্ৰত আবেগবৰ্জিতভাৱে যিদৰে যুদ্ধ কৰে। আবেগ মাত্ৰ এটাই— সেই সময়ত দায়িত্ব ভালদৰে পালন কৰা। সাংবাদিক হ’ব লাগে আবেগবৰ্জিত। বাতৰি পৰিৱেশনৰ সত্যতা আৰু দায়িত্বই মূল কথা।”
~ ইয়াত এখন অৰণ্য আছিল, (অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী) ~