অৰূপা পটংগীয়া কলিতা
নেভিগেশ্যনলৈ যাওক
সন্ধানলৈ যাওক
অৰূপা পটংগীয়া কলিতা (ইংৰাজী: Arupa Patangia Kalita) অসমৰ এগৰাকী ঔপন্যাসিক তথা গল্পকাৰ। তেওঁৰ গ্ৰন্থসমূহৰ ভিতৰত মৃগনাভি, অয়নান্ত, আদি উল্লেখযোগ্য। তেওঁৰ সাহিত্যিক অৱদানৰ বাবে ভাৰতীয় ভাষা পৰিষদৰ বঁটা, প্ৰবীণা শইকীয়া বঁটা আদিৰে সন্মানিত কৰা হৈছে। তেখেতে “মৰিয়ম আষ্টিন অথবা হীৰা বৰুৱা” নামৰ অসমীয়া চুটি গল্প সংকলনৰ বাবে ২০১৪ চনত সন্মানীয় সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে।
উদ্ধৃতিসমূহ[সম্পাদনা কৰক | উৎস সম্পাদনা]
- গল্প বা উপন্যাস সকলোতে মানুহ আৰু মানুহৰ জীৱনে প্ৰাধান্য পাব লাগে বুলি মই বিশ্বাস কৰোঁ। মানুহৰ কথা কোৱা লেখাই অমৰত্ব লাভ কৰে।[১]
- মানুহৰতো মাটিৰ প্ৰতি যি ভালপোৱা, চিৰন্তন ভালপোৱা৷ মাটিৰ লগত মানুহৰ এইটোতে কম সম্পৰ্ক নহয়৷ [২]
- যি শিল্পই মানুহৰ জীৱনৰ কথা ক'বলৈ গৈছে সেই শিল্পই স্থায়ী হৈছে, সাৰ্থক হৈছে৷[২]
- লিখা কামটো আচলতে জীৱনক তুলি অনাৰ মহান চেষ্টা৷ তাৰ বাবে তপস্যাৰ প্ৰয়োজন, জীৱনৰ সাধনাৰ প্ৰয়োজন৷[২]
- গল্প বা উপন্যাস সকলোতে মানুহ আৰু মানুহৰ জীৱনে প্ৰাধান্য পাব লাগে বুলি মই বিশ্বাস কৰোঁ৷ মানুহৰ কথা কোৱা লেখাই অমৰত্ব লাভ কৰে৷[১]
- কি কৈছে, কি মাধ্যমেৰে কৈছে, কেনেকৈ কৈছে, ক'ত কৈছে, সকলোতকৈ ডাঙৰ কথাটো হ'ল কি কৈছে৷ সকলো ৰূপান্তৰৰ মাজত বিষয়বস্তুৱে স্থায়ী হয়৷[১]
- মোৰ সকলোবোৰ চৰিত্ৰ মানুহৰ পৰাই আহে, জীৱনৰ পৰা উঠি আহে৷ সেই কাৰণেই চাগৈ চৰিত্ৰবোৰ পাঠকৰ জীৱন্ত যেন লাগে৷[১]
- সাহিত্যৰ লক্ষ্য বঁটা-বাহন নহয়৷ সাহিত্য উৎসৱৰ বাবেও নহয়৷ সাহিত্য মানুহ আৰু জীৱনৰ পৰা উঠি অহা এবিধ কলা৷ সাহিত্য হ'ল মানুহৰ সত্যানুসন্ধান, জীৱনৰ জয়গান৷[১]
- মই গল্প এটা লেখোঁতে বিষয়বস্তুক বেছি গুৰুত্ব দিওঁ৷ বিষয়বস্তুয়ে গল্পৰ ৰূপ নিৰ্ধাৰণ কৰে৷ গল্প এটাত কি ক'ব খোজা হৈছে-সেয়া বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ৷ [১]
- বিষয়বস্তু আৰু ৰূপগত দিশটোৰ মাজত সামঞ্জস্য থাকিলেহে এটা সাৰ্থক গল্প সৃষ্টি হয়৷[১]
