পিতা-পুত্ৰ (গ্ৰন্থ)
(পিতা-পুত্ৰৰ পৰা পুনঃনিৰ্দেশিত)
পিতা-পুত্ৰ হোমেন বৰগোহাঞিৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন আত্মজীৱনীমূলক উপন্যাস। কিতাপখন প্ৰথম প্ৰকাশ হৈছিল ১৯৭৫ চনত আৰু এই উপন্যাসখনে সাহিত্য অকাডেমীৰ বঁটা লাভ কৰে ১৯৭৮ চনত।
উদ্ধৃতিসমূহ
[সম্পাদনা কৰক | উৎস সম্পাদনা]- ম'হঘূলি গাঁৱত বাতৰি-কাকত লোৱা মানুহ এজনো নাছিল। গাঁওখনত লিখা-পঢ়া জনা মানুহ যে একেবাৰে নাছিল এনে নহয়;কিন্তু আটাইবোৰেই হালোৱা-চহোৱা মানুহ,বাতৰি-কাকত পঢ়িবলৈ কাৰো সময় নাই। অৱেশ্য শিৱনাথ ফুকনৰ কথা সুকীয়া। তেওঁ এজন সৰু-সুৰা জমিদাৰ।[১]
- ঋতুৰ পৰিৱৰ্তনৰ বাহিৰে এই গাঁওত সহজে আন কোনো পৰিৱৰ্তন চকুত নপৰে। [২]
- শিৱনাথৰ ঘৈণীয়েকে ভাত লৈ ওলাই আহিল। বানকাঁহীত নল-চিটিকি চাউলৰ ভাত,বানবাটিত মগুমাহৰ আঞ্জা,কাঁহীৰ কাষত আলু আৰু ৰঙালাও ভজা,এখন প্লেটত খৰুৱা বেঙেনা আৰু পকাতেলৰ পিটিকা।[৩]
- ম'হঘুলি অঞ্চলৰ কুৰি-পঁচিছখন গাঁৱৰ মানুহে জানে যে শিৱনাথৰ মুখৰ কথা হ'ল শিলৰ ৰেখা।[৪]
- ডাৱৰৰ বুকু ফালি হঠাৎ এজাক চোকা ৰ'দ ওলাই আহিল। চকুত ধৰাত শিৱনাথে চকু দুটা মুদি দিলে আৰু কিছুসময় একো নাভাবিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। [৫]
- শিৱনাথৰ মনত আছে-তেওঁ সৰু হৈ থাকোঁতে এদিন কৈৱৰ্ত গাঁৱৰ সৰু ল'ৰা এটা আহি শুকাবলৈ দিয়া উখোৱা ধানৰ ওচৰত থিয় হোৱাৰ কাৰণে শিৱনাথৰ মাকে গোটেই ধানখিনি পেলাই দিছিল আৰু ল'ৰাটোক অকথ্য ভাষাৰে গালি পাৰিছিল।[৬]
উপন্যাসখনৰ সন্দৰ্ভত উদ্ধৃতিসমূহ
[সম্পাদনা কৰক | উৎস সম্পাদনা]- এই কথা অনস্বীকাৰ্য অসমীয়া উপন্যাসৰ ইতিহাসলৈ ‘পিতা-পুত্ৰ’ এক বিশিষ্ট অৱদান।
- ড° সত্যেন্দ্ৰনাথ শৰ্মা[৭]
- উপন্যাসখনৰ বিৰাট বিস্তৃতিও লক্ষ্য কৰিবলগীয়া। দুটা পুৰুষৰ জীবনৰ ঐতিহাসিক প্ৰবাহ তাৰ সকলো অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক তাৎপৰ্যসহ পাঠকৰ দৃষ্টিগোচৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে বৰগোহাঞিয়ে। বহু বিচিত্ৰ চৰিত্ৰৰ সমাবেশেৰে কল্পনাৰ মঞ্চ তেওঁ প্ৰাণচঞ্চল কৰি তুলিছে। এই চৰিত্ৰসমূহৰ মাজত ঘটা ক্ৰিয়া প্ৰক্ৰিয়া আৰু দ্বন্দ্বও গতানুগতিক নহয়, বিচিত্ৰ। এনে এক ঐতিহাসিক প্ৰয়াস 'জীবনৰ বাটত' উপন্যাসৰ পিছত বোধহয় এয়েই প্ৰথম।
- ড° হীৰেণ গোহাঁই[৭]
- আমি সকলোৱে চকুৰ আগতে দেখি থকা কথাবোৰকে বুটলি লৈ গ্ৰন্থকাৰে এই মনোৰম উপন্যাসখনি ৰচনা কৰিছে। ... নিঃসন্দেহে ই আমাৰ সাহিত্যৰ এখন শ্ৰেষ্ঠ উপন্যাস।
- অতুল হাজৰিকা[৭]