অনুপম শইকীয়া (গণিতজ্ঞ)

অনুপম শইকীয়া অসমৰ এজন গণিতজ্ঞ আৰু বৰ্তমান তেওঁ ভাৰতীয় প্ৰযুক্তিবিদ্যা প্ৰতিষ্ঠান, গুৱাহাটী(আই আই টি, গুৱাহাটী)ৰ গণিত বিভাগৰ এজন অধ্যাপক। পাটীগাণিতীক সংখ্যা তত্ত্বৰ লগত জড়িত গৱেষণা, বিশেষকৈ ইৱাছাৱা তত্ত্ব আৰু p-adic পৰিমাপৰ বাবে তেখেত জনাজাত। গাণিতিক সংকেত বিদ্যাৰ বিষয়তো তেওঁৰ গৱেষণা পত্ৰ প্ৰকাশ পাইছে। ট্ৰিনিটি কলেজৰ ট্ৰাইপজ পাঠ্যক্ৰমত সুখ্যাতিৰে উত্তীৰ্ণ হৈ ৰেংলাৰ খিতাপ অৰ্জন কৰা প্ৰথমগৰাকী অসমীয়া হৈছে অনুপম শইকীয়া।

উদ্ধৃতিসমূহ

1. গণিতৰ অনুৰাগীসকলৰ বহুতেই হয়তো সংখ্যাৰ প্ৰতিয়েই প্ৰথমে আকৰ্ষিত হয়।
2. গৱেষণাৰ কৰ্মত প্ৰতিটো দিনতে ধাৰাবাহিকতা ৰক্ষা কৰিব পাৰিলে সাধাৰণতে বেছি সুফল পোৱা যায়। এটা কামৰ পৰা আধৰুৱাতে ওলাই আহি কেইদিনমান মনোনিৱেশ নকৰিলে মনটোক পুনৰ সেই পৰ্যায়লৈ নিবলৈ আকৌ সময় লাগিব পাৰে। অৱশ্যে কেতিয়াবা নতুন ধৰণেৰে সমস্যা একোটা চোৱাত ই সহায়কো হয়।
3. সদায় ফলদায়ক নহ'লেও প্ৰক্ৰিয়াবোৰৰ পৰা বহু কথা শিকা হয় যিবোৰে সামগ্ৰিকভাবে উৎকৰ্ষ সাধন কৰে আৰু বিষয়বস্তু সম্বন্ধে বেছি স্পষ্ট ধাৰণা গঢ়ি তোলে। কেৱল ফলতে চকু নাৰাখি হয়তো গৱেষণাৰ চৰ্চা বা প্ৰক্ৰিয়াটোৰ আনন্দ ল'ব পৰাটোও এক সুখী গৱেষকৰ লক্ষণ।
4. যেনেকৈ মোৰ দুয়োজনী ছোৱালীৰ ভিতৰত মোৰ প্ৰিয়জনী কোন সেই প্ৰশ্ন মনত উদয় নহয়, ভাল লগা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ক্ষেত্ৰতো একে কথাই। এই অস্পষ্টতাৰ ধূসৰতাই মোৰ সদাকাম্য।
5. অসমৰ‌ কোনোবা এগৰাকী শিক্ষাৰ্থী পৰোক্ষভাবেও যদি মোৰ পৰা অলপ অনুপ্ৰাণিত বা প্ৰভাৱিত হৈছে, তেনেহ'লে মই অতি কৃতাৰ্থবোধ কৰিম। মই ভাবোঁ যে গণিতৰ উদীয়মান প্ৰতিভাসকলক আমি স্বীকৃতি আৰু উৎসাহ যোগাই থকা উচিত। অনুপ্ৰাণিত হৈ এটা প্ৰতিভাই যেতিয়া কৰ্মত দীৰ্ঘসময়ৰ বাবে আত্মনিয়োগ কৰে, তেওঁৰ সাফল্য সুনিশ্চিত।
6. গৱেষক এজনৰ ফলতকৈও কাম বেছি ভাল পোৱাৰ প্ৰৱণতা থকা হয়তো ভাল।
7. সহ-লেখনৰ বাবে সঘনাই কৰা মুকলি আলোচনা, বিশ্বাস, সহমৰ্মিতা আৰু দায়িত্বশীল মনোভাবৰ বিশেষ প্ৰয়োজন।
8. সংখ্যাতত্ত্বৰ বা আন যিকোনো বিষয়ৰে শিখৰত কেইজনমান মনীষীয়েহে স্বাচ্ছ্যন্দে বিচৰণ কৰিব পাৰে, আৰু তেওঁলোকেহে বিষয়টোক বিশেষভাবে প্ৰভাৱিত কৰে। পিছে শিখৰৰ আৰোহণত এই অসাধাৰণ ব্যক্তিসকলে তুলনামূলকভাবে কম সামৰ্থৱান সকলৰ কৰ্মকো এক ঢাপ হিচাপে ল'ব লগা হ'ব পাৰে।
9. গণিতৰ অনুশীলনে আমাক যুক্তিৰে কথাবোৰ চালি-জাৰি চাবলৈ শিকায়। মই ভাবোঁ যে আমাৰ সমাজৰ বহুতো আসোঁৱাহেই আঁতৰি যাব যদিহে আমি গণিতক শ্ৰেণীকোঠাতে সীমাৱদ্ধ নাৰাখি আমাৰ চিন্তা-চৰ্চাৰ এক আধাৰ বা মাধ্যম হিচাপে লওঁ। গাণিতিক ধৰণে এবাৰ চিন্তা কৰিবলৈ শিকা মন এটাত আমাৰ সমাজক কোঙা কৰি ৰখা বহুতো কুসংস্কাৰ, অন্ধবিশ্বাস, ধৰ্মান্ধতাই তিষ্ঠিব নোৱাৰিব।
10. গণিতৰ গৱেষণা আৰম্ভ কৰাৰ আগতেই দেশৰ বিভিন্ন ঠাইত অনুষ্ঠিত গণিতৰ কৰ্মশালা, চেমিনাৰ আদিত অংশগ্ৰহণ কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। সেইদৰে বিশিষ্ট গণিতজ্ঞই লিখা চাৰ্ভে আৰ্টিকল, ব্লগ বা সৰলকৈ লিখা প্ৰবন্ধ পঢ়িলেও উপকৃত হ'ব। দেশৰ আগশাৰীৰ শিক্ষা-গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠানবোৰত গ্ৰীষ্মকালীন প্ৰকল্প বা ইণ্টাৰ্নশ্বিপ আদিত দুমাহৰ বাবে যোৱাৰ সুযোগো আজিকালি আছে। অনলাইন সমলো বহুতো আছে। এইক্ষেত্ৰত কোনোবাই বাট দেখুৱাই দিবহি বুলি ৰৈ নাথাকি নিজেও আগভাগ লোৱাৰ প্ৰয়োজন।
11. কেম্ব্ৰিজত দেখিছিলোঁ যে সকলোৱে নিজৰ আগ্ৰহৰ মতেহে অগ্ৰসৰ হয়। তাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে বিষয় একোটা নিজৰ আগ্ৰহ অনুযায়ী সহজেই সলাব পাৰে। তাত তথ্য সংগ্ৰহতকৈও চিন্তাৰ বিকাশৰ ওপৰতহে গুৰুত্ব দিয়া হয়। পৰীক্ষাৰ ফলাফলেই তাত শেষ কথা নহয়। পৰীক্ষাবিলাকতো যান্ত্ৰিকভাবে কৰিব পৰা প্ৰশ্ন সমূলি নাথাকে। প্ৰতিজন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীকে তাত যথেষ্ট সন্মান দিয়া হয়, তেওঁলোকৰ বিচাৰ-বিবেচনা গুৰুত্ব সহকাৰে লোৱা হয়। বৌদ্ধিক বিকাশৰ বাবে কেম্ব্ৰিজৰ পৰিবেশ অতি অনুকূল।
12. এয়া ভাল কথাই যে মানৱজাতিয়ে কেৱল ব্যৱহাৰিক প্ৰয়োগৰ কথা ভাবিয়েই সময় কটোৱা নাই। বহুতো মনীষীয়ে কেৱল সত্যৰ সন্ধান কৰে, গণিতৰেই হওক বা দৰ্শনৰে হওক। জ্ঞানৰ তৃষ্ণাই তেওঁলোকক আকুল কৰে, সত্যৰ সম্ভেদ নোপোৱালৈকে তেওঁলোক তৃপ্ত নহয়। জ্ঞানৰ পৰিধি বঢ়াবলৈ বিমূৰ্ত ধাৰণাৰ অতীৱ প্ৰয়োজন আছে। তদুপৰি বিমূৰ্তৰূপেৰে আৰম্ভ হোৱা বহুতো ধাৰণাৰে প্ৰায়োগিক দিশো পাছলৈ আবিষ্কাৰ হোৱাৰ উদাহৰণ বহুতেই আছে।
13. মই স্কুলীয়া অৱস্থাৰ পৰাই তেখেতৰ (ড৹ ভূপেন হাজৰিকাৰ) গীতবোৰ বৰ ভাল পাইছিলোঁ, আৰু তেখেতৰ কেইখনমান কেচেট সদায়েই লগত ৰাখিছিলো। কেম্ব্ৰিজৰ সময়চোৱাতো তেখেতৰ গীতবোৰ শুনি প্ৰেৰণা লৈছিলোঁ। এইখিনি কথা শুনি তেখেতে সন্তোষ পাইছিল। ... যদিও কেইবাগৰাকীও নোবেল বঁটা পোৱা বা (গণিতৰ) ফিল্ডছ পদক পোৱা মনীষীক, আনকি এন্দ্ৰু ৱাইলছকো কম-বেছি পৰিমাণে ঘনিষ্ঠভাবে লগ পোৱাৰ সৌভাগ্য হৈছে, ভূপেনদাক ওচৰৰ পৰা পোৱাৰ অভিজ্ঞতা মোৰ বাবে তুলনাহীন।
14. বিষয়বস্তু আয়ত্ব কৰাৰ ক্ষেত্ৰতে হওক বা গাণিতিক সমস্যা সমাধান কৰাৰ ক্ষেত্ৰতে হওক, পাৰ্যমানে আত্মনিৰ্ভৰশীল হ’ব লাগে। যিকোনো গাণিতিক প্ৰমাণ প্ৰথমবাৰৰ পৰাই নিজে কৰিবলৈ চাব লাগে, সফলভাবে কৰিব নোৱাৰিলেও এনে প্ৰচেষ্টাতহে বৌদ্ধিক বিকাশৰ থল বেছি থাকে। কাৰণ এবাৰ কিতাপ চাই লোৱাৰ পিছত অনুকৰণহে হয়।
15. মুখস্থ কৰাটো এটা অতি হ্ৰস্বম্যাদী প্ৰক্ৰিয়া। মই মুখস্থ বিদ্যাৰ ঘোৰ বিৰোধিতা কৰোঁ। মুখস্থই যান্ত্ৰিক হোৱাৰ প্ৰশিক্ষণহে দিয়ে। ই জ্ঞান আহৰণত মুঠেই সহায় নকৰে, বৌদ্ধিক উৎকৰ্ষসাধন দূৰৰ কথা। স্কুলীয়া অৱস্থাৰপৰাই আমি এই পদ্ধতিক হেয় চকুৰে চাবলৈ শিকাব লাগিব।