লভিতা

লভিতা জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা ৰচিত এখন বাস্তৱভিত্তিক নাটক। "এই নাটকত অসমৰ জনসাধাৰণৰ ওপৰত বিয়াল্লিছ চনৰ বিপ্লৱ আৰু অসমৰ ওপৰেদি যোৱা দ্বিতীয় মহাসমৰৰ ঢৌৱে কেনেদৰে প্ৰতিক্ৰিয়া কৰিছিল তাকেই বাস্তৱিক চিত্ৰ আঁকি দেখুৱাব খোজা হৈছে। এই নাটক কোনো ৰাজনৈতিক মতবাদ সমৰ্থন কৰি লিখা হোৱা নাই। যি যি ৰাজনৈতিক দলৰ কাৰ্য্যত যোগ দি অসমীয়াই নিজৰ চৰিত্ৰ প্ৰকাশ কৰিছে সেই সেই ৰাজনৈতিক দলৰ কাৰ্য্যৰ ঘটনাৱলীৰ ইয়াত সমাৱেশ হৈছে।" (পাতনি) ১৯৪৭ চনত ডিব্ৰুগড়ত ড্ৰেমাটিক আৰ্ট প্লেয়াৰ্ছৰ দ্বাৰা এই নাটকখন প্ৰথম মঞ্চায়ন কৰা হয়।

উদ্ধৃতিসমূহ

1. যি ডেকাৰ অন্তৰত বিপ্লৱৰ জুই জ্বলা নাই, সি আজিৰ ডেকা হ’বই নোৱাৰে। ৰজাৰ অন্যায়, আইনৰ অন্যায়, দেশৰ অন্যায়, দেশৰ চলি থকা অন্যায় নিয়ম- কানুন, মূৰ্খ সমাজৰ সংকীৰ্ণ মনৰ মানুহৰ নিৰপৰাধী নিমাখিতৰ ওপৰত অন্যায়-অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে নিজৰ সুখ-সম্পদ, আনকি জীৱনকো দি যি ডেকাৰ থিয় হ’বলৈ মনত বল নাই, বুকুত শক্তি নাই, সি আজিৰ ডেকা হ’বই নোৱাৰে।
2. সাজু হ, সাজু হ, নৱ জোৱান!
   সাজু হ, সাজু হ, নৱ জোৱান!
   তই কৰিব লাগিব অগ্নিস্নান। (পৃঃ১৯)
3. মৰণৰ ভয় দেখুৱাবলৈ আহিছা? আজিৰ ছোৱালীয়ে ভয় নাখায় চাহাব। গোটেই বৃটিছ্ গৱৰ্ণমেণ্টৰ বন্দুক, বৰতোপ আনিলেও চাহাব এই ভেটিৰ পৰা এক খোজে আঁতৰ কৰিব নোৱাৰা জীয়াই থাকো মানে। মোৰ ভেটি, মোৰ ঘৰ, মোৰ মাটি, মোৰ দেশ—ইয়াত মোৰ মাতিবৰ অধিকাৰ আছে।
4. কৰ্ত্তব্য- কৰ্ত্তব্য কৰিছা? এটা বিচাৰ নোহোৱা শত্ৰুৰ আক্ৰমণত তৎ নাপাই পগলা হোৱা এটা গৱৰ্মেণ্টৰ পৰা পোছাক এটা আৰু পইচা কিছু পায়েই ৰাইজৰ হৈ ৰাইজকে গৰকিব খুজিছা? তোমালোকে এনে বিলাই-বিপত্তিবোৰৰ বাবে গৱৰ্মেণ্টক ধৰিব নোৱাৰা? যদি মানুহ গাঁও এৰি যাবই লাগে, তেন্তে আন ঠাই ক’লৈ যাব -- ক’ত থাকিব -- তাত ঘৰ কৰিবলৈ, সকলো ঠিকঠাক কৰি ল’বলৈ কিয় গৱৰ্মেণ্টে সকলো সুবিধা কৰি নিদিব?
5. (লে: বৰুৱা) ধন্য আপোনালোক, আপোনালোকৰ অসমীয়া নাম সাৰ্থক, বুজিলোঁ৷ আপোনালোকৰ আত্মা এতিয়াও বৃটিছে জয় কৰিব পৰা নাই৷ সেই কাৰণেই আজি মাতৃভূমিৰ আহ্বানত সাৰ পাই উঠিছে৷ ( হাতৰ নিছান মুকলি কৰি) এইখন আমাৰ তিৰঙ্গা নিছান৷এই পতাকা ভাৰতৰ গাঁৱে গাঁৱে, চহৰে চহৰে উৰিছে৷ এয়ে আমাৰ মুক্তি পতাকা৷ এয়ে আমাৰ বিজয়ী পতাকা৷আহক সৈনিকসকল, আজি ভাৰতৰ মুক্তি-মন্ত্ৰত দীক্ষা লোৱা, নতুন মানুহ আপোনালো, আহক এই নিছানৰ তলত থিয় হৈ গাওক,--“ঝাণ্ডা উঁচা ৰহে হামাৰা-----’’