ইমৰান শ্বাহ

ইমৰান শ্বাহ হৈছে অসমৰ এগৰাকী পণ্ডিত ব্যক্তি যি একধাৰে কবি, গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক, নাট্যকাৰ আৰু অনুবাদক। "ঈশান দত্ত", "অনামিকা বৰুৱা", "কুম্ভকৰ্ণ", "অনিমেষ বৰুৱা" আদি ছদ্মনামেৰে তেখেতে লিখামেলা কৰিছিল। তেওঁ ২০২১ বৰ্ষৰ পদ্মশ্ৰী বঁটা লাভ কৰিছিল।

উদ্ধৃতিসমূহ

1. মই নিজকে অসাধাৰণ বা আনৰ পৰা কিবা বেলেগ বুলি নাভাবোঁ কিন্তু এটা কথা ঠিক মই সৰুৰে পৰা ঘৰত শাসনৰ মাজত ডাঙৰ হৈছিলোঁ, ঘৰৰ সৰু আছিলোঁ, গতিকে নিমাখিত আছিলোঁ।
2. বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়ি থাকোঁতে যেতিয়া মই বিভিন্ন সময়ত আলোচনী আদিত গল্প আৰু কবিতা একেলগে লিখিব লগা হ’ল তেতিয়া মই কবিতাখিনি ঈশান দত্ত নামেৰে লিখিব ল’লোঁ। নামটো ভাল লগাত পাছলৈও এই নামেৰে লিখি থাকিলোঁ।
3. খং ৰাগ, অভিমান এইবোৰো আধুনিক হ’ব পাৰে নেকি? মানে আগতে খং উঠিলে দাৰে কাটি দিব পাৰে আজিকালি নোৱাৰে! নহয়নে বাৰু? খং খঙেই, প্ৰেম প্ৰেমেই। প্ৰেম সলনি হোৱা নাই। সলনি হৈছে পৰিবেশ।
4. মই যেতিয়া উল্লেখনীয় কিবা পুৰস্কাৰ বা স্বীকৃতি পাইছোঁ তেতিয়া মোৰ লেখক জীৱনৰ প্ৰায় শেষ অৱস্থা। গতিকে বঁটা বাহনে মোক বৰ বিশেষ প্ৰভাৱিত বা উৎসাহিত কৰিব পৰা নাই।
5. মই সাহিত্য সভাৰ সভাপতি হোৱাৰ যিটো কাৰণ সেইটো অন্য মানুহ সভাপতি হোৱাৰ লগত একে নহয়। সভাৰ খুব জটিল সময় এছোৱাত মই ইয়াৰ দায়িত্ব ল’ব লগা হৈছিল। সমগ্ৰ অসমৰ মোৰ গুণমুগ্ধসকলে মোক খুব জোৰ দিয়াৰ স্বত্বেও মই প্ৰথমতে সন্মতি দিয়া নাছিলোঁ৷ মোৰ মনত এটা শংকা আছিল কাৰণ প্ৰশাসনিক দিশত মোৰ কোনো অভিজ্ঞতা নাছিল। তথাপি মই প্ৰায় উপায় নোহোৱাত ইয়াৰ দায়িত্ব লৈছিলোঁ আৰু ক’বলৈ গ’লে দুটা বছৰে মই সাহিত্য সভা নামৰ বাহনখনৰ ষ্টিয়াৰিংডাল পোনকৈ ধৰিহে আছিলোঁ যাতে খালত নপৰে। তাৰ বাদে সভাপতি হিচাপে বিশেষ কিবা কৰিব পাৰিছিলোঁ বুলি মোৰ মনে নকয়।
6. সামাজিক মাধ্যম বৰ শক্তিশালী মাধ্যম।
7. চমক সৃষ্টিৰ বাবে সাহিত্য চৰ্চা হ’ব নালাগে। ভাল সকলোতে ভাল।
8. দিনৰ বাৰ বজাত মাছে মঙহে একাঁহী হেঁপাহ পলুৱাই খাই যিমান সুখ পাব আকৌ এক বজাত সেই কাঁহী দিলে সুখ পাব জানো? গতিকে ভোকটো তৈয়াৰ হ’ব লাগে, সকলোতে সুখ পাব।
9. প্ৰতিভাই শেষ কথা নহয়। ইয়াৰ লগতে পৰিশ্ৰমৰো প্ৰয়োজন হয়। কষ্ট সহিষ্ণুতা লাগিব, কেৱল স্বীকৃতিৰ পিছত দৌৰিলে নহ’ব।