অসম বুৰঞ্জী

বুৰঞ্জী শব্দটো মূলতে টাই ভাষাৰ শব্দ। আহোমসকলৰ বুৰঞ্জী ৰচনাৰ পৰম্পৰা আছিল। মধ্যযুগত শ শ বুৰঞ্জী লিখা হৈছিল। প্ৰথম অৱস্থাৰ বুৰঞ্জী টাই ভাষাত লিখা হ’লেও পাছলৈ অসমীয়া ভাষাত লিখা হয়। বুৰঞ্জীসমূহত সকলো ৰাজকীয় ঘটনা সন্নিবিষ্ট হোৱাৰ উপৰিও ইবিলাক সাহিত্যিক গুণেৰেও সমৃদ্ধ।

উদ্ধৃতি

1. বঙহে মঙহ খায়, বঙহ নহ’লে পেলনি যায়।
2. সৰু হৈ যা, ল’ৰা লোৱাদি ল’ব; বৰ নহ’বি চিলা উৰুৱাদি উৰুৱাব।
3. শামুকতো মাণিক, কদলীতো কপূৰ; আত তই সংশয় নকৰিবি। সুৱৰ্ণপুৰী লংকাতো ৰাক্ষসে ভোগ কৰে; ক'ত শুনিছা, খুন্তৰাৰ বচন লৰে।
4. লাও তল যাব, শিল উপঙিব, কোৱা বগা হ'ব, বগা ক'লা হ'ব; ব্ৰহ্মপুত্ৰে উভটি গতি কৰিব, তেবে কি মোৰ কবুল ছাৰিবে।
5. আমি বঙ্গালৰ জেওৰা হৈ আছোঁ। এতেকে তুমি। বা নাপাইছা। আমি যদি বঙ্গালৰ জেওৰা ভাঙিলো, তোমাৰ গড়গাঁও হাৰীৰ পেৰা, ধোবাৰ পাট হ'ব।
6. মূৰৰ চুলি দুই-এডাল পকিলে, তাক কাঢ়িলে শোভা দেখি। সকল যদি পকিল, তাক কাঢ়িলে আপোনাৰ মূৰত দুখ পাবলৈহে আছে।
7. কাঠৰ গড় বান্ধিম পচিব, মাটিৰ গড় বান্ধিম খহিব, মই কথাৰ গড় বান্ধি দিছোঁ, প্ৰাণ পৰিভুগী হ’ব।