বল্লভভাই পেটেল

চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেল (1949)

চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেল (ইংৰাজী: Sardar Vallabhbhai Patel) ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এজন সক্ৰিয় যুঁজাৰু, ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ এজন নেতা আৰু ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰৰ এজন অন্যতম প্ৰতিষ্ঠাপক আছিল। তেওঁ জৱাহৰলাল নেহৰু মন্ত্ৰীসভাৰ গৃহমন্ত্ৰী আছিল। তেওঁ ১৯২৪ চনৰ আহমদাবাদ নগৰ কমিটীৰ নিৰ্বাচনত কংগ্ৰেছৰ হৈ নেতৃত্ব দিছিল। কৰাচীত অনুষ্ঠিত হোৱা জাতীয় কংগ্ৰেছৰ অধিবেশনত সভাপতিত্ব কৰিছিল। তেখেতক ভাৰত-ৰত্ন বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল।

উদ্ধৃতিসমূহ

• সুখ আৰু দুখক হাঁহি মুখেৰে গ্ৰহণ কৰিব পৰাজনেহে জীৱনৰ সৌন্দৰ্য উপভোগ কৰে৷^{[উৎসৰ প্ৰয়োজন]}
• আমি মনত ৰাখিব লাগে যে সংখ্যালঘুসকলেও আমাৰ দেশত বাস কৰে আৰু তেওঁলোকৰ সুৰক্ষাৰ ব্যৱস্থা কৰাটো আমাৰ কৰ্তব্য। এই দেশখন সকলোৰে দেশ। ই যিকোনো ধৰ্ম বা জাতিৰ অন্তৰ্গত। আমি পাকিস্তানে অনুসৰণ কৰি থকা পথটো অনুসৰণ কৰিব নোৱাৰোঁ। আমি যত্ন ল'ব লাগিব যাতে আমাৰ ধৰ্মনিৰপেক্ষ উদ্দেশ্যবোৰ সুৰক্ষিত থাকে। ইয়াত প্ৰতিজন মুছলমান, প্ৰতিজন খ্ৰীষ্টান আৰু অন্যান্য সংখ্যালঘুৰ বিশ্বাস থাকিব লাগে যে তেওঁলোক সুৰক্ষিত আৰু ভাৰতীয় নাগৰিকৰ সমান অধিকাৰ আছে। যদি আমি এইটো উপলব্ধি কৰাত বিফল হওঁ, ই আমাৰ ঐতিহ্য আৰু দেশৰ বাবে এক গুৰুতৰ অপমান হ'ব।^{[উৎসৰ প্ৰয়োজন]}
• ভাৰতৰ প্ৰতিজন নাগৰিকে মনত ৰাখিব লাগিব যে তেওঁ এজন ভাৰতীয় আৰু এই দেশত তেওঁৰ সকলো অধিকাৰ আছে, কিন্তু নিৰ্দিষ্ট কিছুমান কৰ্তব্যৰ সৈতে৷
• কাম নিঃসন্দেহে এক পূজা, কিন্তু হাঁহিয়েই জীৱন৷

জৱাহৰলাল নেহৰুলৈ লিখা পত্ৰ, ১৯৫০ চন

• [মই বুজিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ] যিমানদূৰ পাৰি অনুকূলভাবে আমাৰ ৰাষ্ট্ৰদূত আৰু চীন চৰকাৰৰ প্ৰতি এই কথা মই ক’বলৈ দুখ পাইছোঁ যে, এই অধ্যয়নৰ ফলত তেওঁলোকৰ কোনোটোৱেই ভালকৈ সমাধান নহয়... (চীনাসকলে) আমাৰ ৰাষ্ট্ৰদূতৰ মনত ভুৱা বিশ্বাস সুমুৱাই দিবলৈ সক্ষম হ’ল যে, তিব্বতী সমস্যা তথাকথিত শান্তিপূৰ্ণ উপায়েৰে নিষ্পত্তি কৰাৰ পক্ষে তেওঁলোক আগ্ৰহী.... চীনৰ চূড়ান্ত কাৰ্য্য মোৰ বিচাৰত বিশ্বাসঘাতকতাতকৈ সামান্য কম...

• ইয়াৰ দুখজনক কথাটো হ’ল তিব্বতীসকলে আমাৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখিছে; তেওঁলোকে আমাৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হ’বলৈ ইচ্ছা কৰিছে; আৰু আমি তেওঁলোকক চীনৰ কূটনীতি বা চীনৰ কু-অভিপ্ৰায়ৰ জালৰ পৰা উলিয়াই আনিব পৰা নাই৷

• আমাৰ ৰাষ্ট্ৰদূতে চীনৰ নীতি আৰু কাৰ্যৰ ব্যাখ্যা বা ন্যায্যতা বিচাৰিবলৈ যথেষ্ট কষ্ট কৰিছে.. কিন্তু আমাৰ হৈ চীন চৰকাৰক দিয়া দুই-এটা প্ৰতিনিধিত্বত দৃঢ়তাৰ অভাৱ আৰু অপ্ৰয়োজনীয় ক্ষমাপ্ৰাৰ্থনা দেখা গৈছিল।

• তিব্বতত এংলো-আমেৰিকান ষড়যন্ত্ৰৰ পৰা চীনলৈ হোৱা তথাকথিত ভাবুকিত কোনো বুদ্ধিমান ব্যক্তিয়ে বিশ্বাস কৰাৰ কল্পনা কৰাটো অসম্ভৱ.... গতিকে চীনে যদি এই কথাত বিশ্বাস ৰাখে, তেন্তে নিশ্চয় আমাক এংলো-আমেৰিকান কূটনীতি বা কৌশলৰ সঁজুলি বা ষ্টুজ হিচাপেহে ধৰি লৈছিল। ...

• মই অনুভৱ কৰোঁ, আপোনাৰ প্ৰত্যক্ষ আগ্ৰহৰ পিছতো যদি চীনাসকল সঁচাকৈয়ে আহ্লাদিত হয়, তেন্তে ইয়াৰ পৰা বুজা যাব যে, আমি নিজকে চীনৰ বন্ধু বুলি গণ্য কৰিলেও, চীনাসকলে আমাক তেওঁলোকৰ বন্ধু বুলি গণ্য নকৰে। “যি তেওঁলোকৰ লগত নাথাকে তেওঁ তেওঁলোকৰ বিৰোধী” এই কমিউনিষ্ট মানসিকতাৰ এইটো এটা উল্লেখযোগ্য দিশ, যাৰ বিষয়ে আমি যথাযথ লক্ষ্য ল’ব লাগিব।

• ৰাছিয়াৰ শিবিৰৰ বাহিৰত আমি কাৰ্যতঃ অকলেই চীনৰ U.N.O. আৰু ফৰ্মোছাৰ প্ৰশ্নটোৰ ওপৰত আমেৰিকাৰ আশ্বাস নিশ্চিত কৰাত... ইয়াৰ পিছতো চীনে আমাৰ নিস্বাৰ্থতাক লৈ পতিয়ন যোৱা নাই; 'আমাক সন্দেহৰ দৃষ্টিৰে চাই আছে...'

• [ইয়াৰ পিছতো আমাৰ এজন ৰাষ্ট্ৰদূত আছে] যি বন্ধুত্বপূৰ্ণ দৃষ্টিভংগীৰে ওপৰেৰে উলিয়াবলৈ বিশিষ্টভাৱে উপযুক্ত... .. (এতিয়া আহিছে) আমাৰ মনোভাৱ বিদেশী প্ৰভাৱৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত বুলি বন্য ইংগিতটো... এনে লাগে যেন সেয়া নহয় সেই ভাষাত কথা কোৱা এজন বন্ধু কিন্তু সম্ভাৱ্য শত্ৰু।

• চীনৰ আধিপত্যৰ ব্যাখ্যা বেলেগ... আমি, সেয়েহে, নিৰাপদে ধৰি ল’ব পাৰোঁ যে অতি সোনকালে তেওঁলোকে ’তিব্বতে আমাৰ সৈতে অতীতত যি সকলো চৰ্তত সোমাই পৰিছে, সেই সকলো চৰ্তক অস্বীকাৰ কৰিব। সেইটোৱে তিব্বতৰ সৈতে থকা সকলো সীমান্ত আৰু বাণিজ্যিক বসতি গলনাংকত পেলাই দিয়ে, যিবোৰৰ ওপৰত আমি যোৱা ডেৰ শতিকাৰ সময়ছোৱাত কাম কৰি আহিছো আৰু কাম কৰি আহিছো। (যেনে) অবিৰত প্ৰতিৰক্ষা ৰেখাৰ অস্তিত্ব নাই (ইয়াত) অনুপ্ৰৱেশৰ প্ৰায় সীমাহীন পৰিসৰ।

• শেহতীয়া আৰু তিক্ত ইতিহাসেও আমাক কয় যে কমিউনিজম সাম্ৰাজ্যবাদৰ বিৰুদ্ধে কোনো ঢাল নহয় আৰু কমিউনিষ্টসকল আন যিকোনো সাম্ৰাজ্যবাদীৰ দৰেই ভাল বা বেয়া সাম্ৰাজ্যবাদী। এই ক্ষেত্ৰত চীনৰ উচ্চাকাংক্ষাই কেৱল আমাৰ ফালৰ হিমালয়ৰ ঢালকে সামৰি লোৱাই নহয় অসমৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশকো সামৰি লৈছে।18 বাৰ্মাতো তেওঁলোকৰ উচ্চাকাংক্ষা আছে...

• চীনৰ অনাড়ম্বৰতাবাদ আৰু কমিউনিষ্ট সাম্ৰাজ্যবাদ পশ্চিমীয়া শক্তিসমূহৰ সম্প্ৰসাৰণবাদ বা সাম্ৰাজ্যবাদৰ পৰা পৃথক। প্ৰথমটোৰ মতাদৰ্শৰ পোছাক আছে যিয়ে ইয়াক দহগুণ বেছি বিপদজনক কৰি তোলে। মতাদৰ্শগত সম্প্ৰসাৰণৰ বেশত মিছা লুকাই থকা বৰ্ণবাদী, জাতীয় আৰু ঐতিহাসিক দাবী। উত্তৰ আৰু উত্তৰ-পূবৰ পৰা অহা বিপদ কমিউনিষ্ট আৰু সাম্ৰাজ্যবাদী উভয় ধৰণৰ হৈ পৰে।

• ‘এটা কমিউনিষ্ট চীন যাৰ নিৰ্দিষ্ট উচ্চাকাংক্ষা আৰু লক্ষ্য আছে আৰু যিয়ে কোনো কাৰণতে আমাৰ প্ৰতি বন্ধুত্বপূৰ্ণ স্বভাৱৰ যেন নালাগে’।

• ‘মই নিশ্চিত যে চীনা আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰেৰণাৰ উৎস ছোভিয়েট ৰাছিয়াই এই দুৰ্বল স্থানসমূহ শোষণ কৰাৰ কোনো সুযোগ হেৰুৱাব নোৱাৰিব, আংশিকভাৱে তেওঁলোকৰ মতাদৰ্শৰ সমৰ্থনত আৰু আংশিকভাৱে তেওঁলোকৰ উচ্চাকাংক্ষাৰ সমৰ্থনত।’

• 'এই পৰিস্থিতিত মানুহক নতুন বিপদৰ প্ৰতি সজীৱ কৰি তোলা বা ৰক্ষণাত্মকভাৱে শক্তিশালী কৰাটো সঁচাকৈয়ে অতি কঠিন কাম, আৰু সেই অসুবিধাটো আলোকিত দৃঢ়তা, শক্তি আৰু নীতিৰ স্পষ্ট ৰেখাৰ দ্বাৰাহে দূৰ কৰিব পাৰি... মোৰ... বিচাৰ, গতিকে, পৰিস্থিতি এনেকুৱা এটা য'ত আমি আত্মতুষ্টি বা দোদুল্যমান হ'ব নোৱাৰো। আমি কি লাভ কৰিব বিচাৰো আৰু লগতে আমি কি কি পদ্ধতিৰে লাভ কৰিব লাগে সেই বিষয়েও আমাৰ স্পষ্ট ধাৰণা থাকিব লাগিব। আমাৰ লক্ষ্য প্ৰণয়ন বা সেই লক্ষ্যসমূহ লাভৰ বাবে আমাৰ নীতি অনুসৰণ কৰাত যিকোনো ধৰণৰ লৰচৰ বা নিৰ্ণায়কতাৰ অভাৱে আমাক দুৰ্বল কৰি তোলাটো নিশ্চিত আৰু ইমান স্পষ্ট ভাবুকি বৃদ্ধি কৰাটো নিশ্চিত।’