বঙ্কিমচন্দ্ৰ চট্টোপাধ্যায়

বঙ্কিমচন্দ্ৰ চট্টোপাধ্যায়

বঙ্কিমচন্দ্ৰ চট্টোপাধ্যায় ভাৰতৰ এজন সাহিত্যিক, উপন্যাসিক তথা গীতিকাৰ। তেঁও ভাৰতৰ জাতীয় স্তোত্ৰ বন্দে মাতৰম্‌ শীৰ্ষক গীতৰ ৰচিয়তা। তেঁও কমলাকান্ত ছদ্মনামত সাহিত্য ৰচনা কৰিছিল।

উদ্ধৃতি

1. ফুল নিজৰ কাৰণে নুফুলে৷ আনৰ কাৰণে তোমাৰ হৃদয়-কুসুম প্ৰস্ফুটিত কৰা৷
2. আত্মোপকাৰীক বনবাসত বিসৰ্জন দিয়া সেইসকলৰ প্ৰকৃতি, যি চিৰকাল আত্মোপকাৰীক বনবাস দিয়ে–কিন্তু যিমান বাৰ বনবাসী নকৰক কিয়, আনৰ কাষ্ঠাহৰণ কৰা যাৰ স্বভাব, সি পুনৰ্বাৰ পৰৰ কাষ্ঠাহৰণ কৰিবলৈ যাবই। তুমি অধম–সেইবুলি মই উত্তম নহ’ম কিয়? (কপালকুণ্ডলা উপন্যাসৰ অংশ)
3. যিয়ে কেতিয়াও কন্দা নাই, সি মনুষ্যৰ মাজত অধম। তেওঁক কেতিয়াও বিশ্বাস নকৰিবা। নিশ্চয়কৈ জানিবা যে সি পৃথিবীৰ সুখ কেতিয়াও ভোগ কৰা নাই। ইয়াৰ সুখো তাৰ সহ্য নহয়৷
4. মৰিলে যদি ৰণজয় হ’লহেঁতেন, তেতিয়াহ’লে মৰিলোঁহেঁতেন। বৃথা মৃত্যু বীৰৰ ধৰ্ম নহয়৷(আনন্দমঠ উপন্যাস)
5. সেই প্ৰফুল্লতা, সেই সুখ, আৰু নাই কিয়? সুখৰ সামগ্ৰী কমিছে নেকি? লাভ আৰু ক্ষতি উভয়েই সংসাৰৰ নিয়ম। কিন্তু ক্ষতিতকৈ লাভ অধিক, এয়াও নিয়ম। তুমি জীৱনৰ পথ যিমানেই অতিক্ৰম কৰিবা, তিমানেই সুখৰ সামগ্ৰী সঞ্চয় কৰিবা। তেন্তে বয়স হ’লেই স্ফূৰ্ত্তি কমে কিয়?(কমলাকান্তেৰ দপ্তৰ)