চাৰ্লছ ডাৰ‌উইন

চাৰ্লছ ডাৰউইন (ইংৰাজী: Charles Darwin) আছিল এগৰাকী যুগান্তকাৰী প্ৰকৃতি আৰু উদ্ভিদ বিজ্ঞানী। তেখেতে নিজৰ আৱিষ্কাৰৰ যোগেদি মানৱ সমাজত খলকনি তোলাৰ লগতে সেই সময়ৰ বহু যুক্তিহীন ধ্যান-ধাৰণা ওফৰাবলৈ সক্ষম হৈছিল। ডাৰউইনৰ জন্ম হৈছিল ১৮০৯ চনৰ ১২ ফেব্ৰুৱাৰীত। তেখেতৰ দেউতাকৰ নাম আছিল ৰবাৰ্ট ডাৰউইন আৰু মাকৰ নাম আছিল ছুজান্না। ৰবাৰ্ট ডাৰউইনৰ ছয়জন ল’ৰা-ছোৱালীৰ চাৰ্লছ আছিল পঞ্চম। তেওঁৰ এজন ককায়েক, তিনিজনী বায়েক আৰু এজনী ভনী আছিল। ডাৰউইনৰ দেউতাকৰ ফালৰ ককাক এৰাছমাছ ডাৰউইন আছিল এজন বিখ্যাত কবি আৰু ডাক্তৰ আৰু মাকৰ ফালৰ ককাক জোছিয়া ওৱেজউদ আছিল পৃথিৱী বিখ্যাত কুমাৰ। তেওঁ তৈয়াৰ কৰা নানা কাৰুকাৰ্য খচিত মাটিৰ বাচনে সমগ্ৰ পৃথিৱীত সমাদৰ লাভ কৰিছিল। ১৮৩১ চনৰ গ্ৰীষ্মকালত ডাৰউইনে আদাম ছেজউইক নামৰ এজন বিখ্যাত ভূতত্ত্ববিদৰ লগত খোজকাঢ়ি ওৱেলছ নামৰ এখন ঠাই ভ্ৰমণ কৰিব গৈছিল। সেই ভ্ৰমণৰ উদ্দেশ্য আছিল অঞ্চলটোৰ শিলাখণ্ডৰ গঠন অধ্যয়ন কৰা আৰু জীৱাশ্ম সংগ্ৰহ কৰা। ওৱেলছ ভ্ৰমণ শেষ কৰি ২৯ আগষ্টত ঘৰলৈ ঘূৰি আহিল। ঘূৰি আহি তেওঁ দুখন চিঠি পালে। দুয়োখন চিঠিতে প্ৰস্তাৱ দিয়া হৈছিল যে তেওঁ এইচ এম এছ বিগল নামৰ জাহাজখনৰ কেপ্টেইন ৰবাৰ্ট ফিৎছৰয়ৰ সংগী হিচাপে সমুদ্ৰ ভ্ৰমণত যাব লাগে। সাম্ৰাজ্য শাসন আৰু বাণিজ্য বিস্তাৰৰ প্ৰয়োজনত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে পৃথিৱীৰ আটাইবোৰ সমুদ্ৰ জৰীপ কৰিব বিচাৰিছিল আৰু ইয়াৰ বাবে বিগল নামৰ জাহাজখন ঠিক কৰা হৈছিল। জাহাজখনৰ কেপ্টেইন ৰবাৰ্ট ফিৎছৰয়ৰ প্ৰকৃতি বিজ্ঞানৰ প্ৰতি বিশেষ ৰাপ আছিল। জৰীপ কাৰ্য শেষ কৰিবলৈ বিগলক কমেও দুবছৰ সময় লাগিব। এই দীঘলীয়া সময়খিনিত ফিৎসৰয়ে এজন সমবয়সীয়া সংগী বিছাৰিছিল যাতে তেওঁ সময়খিনি লাভজনকভাৱে কটাব পাৰে। এনে এজন মানুহ বাছি উলিয়াবলৈ কেম্ব্ৰিজ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধ্যাপক পিকক্ আৰু হেনশ্ল’ক দায়িত্ব দিয়া হৈছিল আৰু তেওঁলোকে ডাৰউইনক বাছি উলিয়াইছিল। ডাৰউইন সেই প্ৰস্তাৱটোত একে আষাৰে মান্তি হ’ল যদিও দেউতাকৰ পৰা বাধা আহিল। ৰবাৰ্ট ডাৰউইনে পুতেকক এই দীঘলীয়া আৰু বিপদ সংকুল যাত্ৰা কৰিবলৈ অনুমতি নিদিলে। কিন্ত ডাৰউইনৰ মোমায়েক জোছিয়া ওৱেজউদৰ (দ্বিতীয়) হস্তক্ষেপত সেই সমস্যাটোৰ অন্ত পৰিল।

উদ্ধৃতিসমূহ

জ্ঞানতকৈ অজ্ঞানতাই অধিক সঘনাই আত্মবিশ্বাসৰ জন্ম দিয়ে: যিসকলে কম জানে, বহুত জনাসকলে নহয়, তেওঁলোকেহে ইমান ইতিবাচকভাৱে কয় যে এই বা সেই সমস্যাটো বিজ্ঞানে কেতিয়াও সমাধান নকৰে।

• এই মহান দৃশ্যবোৰত প্ৰশংসাৰ ব্যক্তিগত বস্তুবোৰ নিৰ্দিষ্ট কৰাটো সহজ; কিন্তু মনক পূৰ্ণ আৰু উন্নীত কৰা বিস্ময়, বিস্ময়, ভক্তিৰ উচ্চ অনুভূতিৰ বিষয়ে পৰ্যাপ্ত ধাৰণা দিয়াটো সম্ভৱ নহয়।
• সম্ভৱতঃ জীয়াই থাকিব পৰাতকৈ প্ৰতিটো প্ৰজাতিৰ যিমান বেছি ব্যক্তিৰ জন্ম হয়; আৰু যিহেতু, ফলস্বৰূপে, অস্তিত্বৰ বাবে সঘনাই পুনৰাবৃত্তিমূলক সংগ্ৰাম চলি থাকে, গতিকে ইয়াৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে যিকোনো সত্তা, জীৱনৰ জটিল আৰু কেতিয়াবা ভিন্ন পৰিস্থিতিত, নিজৰ বাবে লাভজনক যিকোনো ধৰণে যিমানেই সামান্য ভিন্ন নহওক কিয়, জীয়াই থকাৰ সম্ভাৱনা বেছি হ’ব, আৰু এইদৰে স্বাভাৱিকতে নিৰ্বাচিত কৰা হ’ব। উত্তৰাধিকাৰৰ শক্তিশালী নীতিৰ পৰা যিকোনো নিৰ্বাচিত জাতেই নিজৰ নতুন আৰু পৰিৱৰ্তিত ৰূপটো প্ৰচাৰ কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকিব।
• আমি এতিয়া অস্তিত্বৰ সংগ্ৰামৰ বিষয়ে অলপ বিশদভাৱে আলোচনা কৰিম।
• মই এইটো ধাৰণা কৰা উচিত যে মই অস্তিত্বৰ বাবে সংগ্ৰাম শব্দটো বৃহৎ আৰু ৰূপক অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰো, য’ত এটা সত্তাৰ আন এটা সত্তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতাও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে, আৰু ইয়াত কেৱল ব্যক্তিজনৰ জীৱনটোৱেই নহয়, বংশধৰ এৰি যোৱাৰ সফলতাও অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে (যিটো অধিক গুৰুত্বপূৰ্ণ)।
• অনুকূল তাৰতম্যৰ এই সংৰক্ষণ আৰু আঘাতজনক তাৰতম্যৰ প্ৰত্যাখ্যান, মই প্ৰাকৃতিক নিৰ্বাচন বুলি কওঁ।
• মই ভিত্তি স্থাপন কৰিব লাগিব, যে প্ৰাথমিক মানসিক শক্তিৰ উৎপত্তিৰ লগত মোৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই, জীৱনৰ উৎপত্তিৰ লগত মোৰ যিমান সম্পৰ্ক আছে। আমি কেৱল প্ৰবৃত্তিৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু একেটা শ্ৰেণীৰ ভিতৰত থকা জীৱ-জন্তুৰ অন্যান্য মানসিক গুণৰ প্ৰতিহে চিন্তিত।
• এই খণ্ডটোত দিয়া মতামতবোৰে যিকোনো ব্যক্তিৰ ধৰ্মীয় অনুভূতিক স্তম্ভিত কৰাৰ কোনো উচিত কাৰণ মই দেখা নাপাওঁ
• মই বিশ্বাস কৰোঁ যে জীৱ-জন্তুবোৰ সৰ্বাধিক মাত্ৰ চাৰি-পাঁচজন পূৰ্বপুৰুষৰ পৰাই আহিছে, আৰু উদ্ভিদবোৰ সমান বা কম সংখ্যকৰ পৰা আহিছে।
• প্ৰায়ে আৰু আত্মবিশ্বাসেৰে কোৱা হৈছে, যে মানুহৰ উৎপত্তি কেতিয়াও জানিব নোৱাৰি: কিন্তু অজ্ঞানতাই জ্ঞানতকৈ অধিক সঘনাই আত্মবিশ্বাসৰ জন্ম দিয়ে: যিসকলে কম জানে, আৰু বহুত জনাসকলে নহয়, তেওঁলোকেহে ইমান ইতিবাচকভাৱে দাবী কৰে যে এই বা সেই সমস্যাটোৱেই হ’ব কেতিয়াও বিজ্ঞানৰ দ্বাৰা সমাধান নহয়।
• আমি আমাৰ নৈতিক সংস্কৃতিৰ উচ্চতৰ স্তৰত তেতিয়াই উপনীত হওঁ, যেতিয়া আমি এটা কথা বুজি পাওঁ যে আমি আমাৰ চিন্তাক নিয়ন্ত্ৰণ কৰা উচিত৷