বলাইচাঁদ মুখোপাধ্যায়

বলাইচাঁদ মুখোপাধ্যায় (১৯ জুলাই ১৮৯৯ – ৯ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৭৯) এজন বাঙালী ঔপন্যাসিক, নাট্যকাৰ আৰু কবি। তেওঁ বনফুল ছদ্মনামেৰে বেছি পৰিচিত। তেওঁৰ জন্ম অবিভক্ত ভাৰতৰ বিহাৰ ৰাজ্যৰ মণিহাৰীত। তেওঁলোকৰ আদি নিৱাস হৈছে বৰ্তমানৰ পশ্চিমবংগৰ হুগলী জিলাৰ শিয়াখালা গাঁৱত। তেওঁলোকৰ পৰিয়ালটোক "কাঁটাবুনে মুখুজ্জ্যে" নামেৰে জনা গৈছিল। তেওঁ পেছাত চিকিৎসক আছিল।

উক্তি‍

• ব্ৰহ্মাৰ ঘৰৰ পৰা ভাল সৰিয়হৰ তেল আহিল। বিধাতাই লগে লগে নাকত তেল দি গভীৰ টোপনিত পৰিল। এতিয়াও সাৰ পোৱা নাই।
• নাৰীৰ মন বিচিত্ৰ। তেওঁলোকৰ মনস্তত্ত্বও অদ্ভুত। সেই বিষয়ে ঘপহকৈ‍ মন্তব্য দিয়া উচিত নহয় বুলি ভাবোঁ। আচলতে‍ নাৰীৰ বিষয়ে‍ যিকোনো মন্তব্য কৰাই দুঃসাহসৰ কাম।
• সাধাৰণতে মানুহৰ মন দুটা ভাগত বিভক্ত। এটা বাহিৰৰ, আনটো ভিতৰৰ। মনৰ বাহিৰৰ ফালটো ভদ্ৰ, সামাজিক, সভ্য। কিন্তু অন্তৰ্নিহিত মনটো সদায় সভ্য আৰু সামাজিক নহয়; ইয়াৰ আচৰণ আৰু চিন্তাধাৰা অদ্ভুত। বাহ্যিক মনৰ ক্ৰিয়া-কলাপ দেখি অন্তৰ্নিহিত মনটোৱে কেতিয়াবা হাঁহে, কেতিয়াবা কান্দে, আৰু খুব কমেইহে সন্মতি দিয়ে। দুয়োটা মাজত হোৱা কাজিয়াও নিত্যনৈমিত্তিক।